Koronawirus - informacja dla Rodziców

Szanowni Państwo,

W związku z zawieszeniem zajęć dydaktyczno wychowawczych i przejściem szkoły w tryb nauczania online przekazujemy państwu kilka uwag.

To nietypowa sytuacja dla Państwa i dzieci oraz nauczycieli. Zachowanie spokoju, wzajemne zrozumienie i pomoc będą miały duży wpływ na odporność zarówno psychiczną jak i fizyczną, oraz możliwość zdobywania wiedzy przez uczniów.

Oczywiście, różnimy się między sobą i różnią się też nasze dzieci. Są takie (i mam nadzieję, że jest ich większość), które w obecnej sytuacji czują pewne podekscytowanie, ciekawość, a nawet radość (no w końcu nie trzeba chodzić do szkoły i tyle nowych ciekawych rzeczy dzieje się wokół). Są jednak i takie, które z dużym niepokojem i lękiem stale sprawdzają portale informacyjne, dopytują dorosłych, poszukują informacji o zagrożeniu. Jeszcze inne, mówią: dość! - już nie mogą oglądać, słuchać, czytać i rozmawiać na temat zagrożenia koronawirusem. Wszystkie, nawet te szczęśliwe, z różnym natężeniem i częstotliwością odczuwają nieprzyjemne uczucia. Boją się.....Ten strach, zupełnie zrozumiały w obecnej sytuacji, wymaga zaopiekowania przez nas dorosłych!

INFORMACJA O NAUCZANIU ONLINE

Szkoła prowadzi nauczanie zdalne od 12 marca 2020 roku. Obecnie uczniowie nie są oceniani i nie jest realizowana podstawa programowa. Nie jest także monitorowane uczestnictwo ucznia w zajęciach. Powinny być tylko powtórzenia. Z chwilą ukazania się Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej szkoła będzie prowadzić nauczanie online realizujące podstawę programową. Będzie monitorowany udział uczniów w zajęciach i uczniowie będą oceniani. Proszę Państwa więc o zainteresowanie się udziałem dzieci w zajęciach szkolnych.

Szczegóły organizacji zdalnego nauczania zostaną podane w najbliższym czasie.

Zasady bezpiecznej pracy w sieci lokalnej i globalnej

Bezpieczna praca w sieci to niezwykle istotna sprawa. W mediach pojawiają się informacje o zawieraniu tragicznie kończących się znajomości albo utracie dużych pieniędzy zapłaconych za produkty, które nigdy nie dotarły do klienta. Często, mówiąc o bezpieczeństwie, chodzi o zabezpieczenie przed złośliwym oprogramowaniem. Aby bezpiecznie korzystać z komputera w sieci, należy stosować się do kilku zasad.

Zasady podane poniżej są tylko wskazówkami, jak zachowywać się w sieci, aby nie ponieść niepotrzebnych strat.

• Korzystaj z oprogramowania antywirusowego.
• Nie otwieraj wiadomości od nieznajomych osób.
• Pobieraj pliki tylko ze sprawdzonych źródeł.
• Nie klikaj w nieznane linki i załączniki w wiadomościach e-mail.
• Nie podawaj w sieci danych osobowych ani haseł.
• Nie wysyłaj swoich zdjęć.
• Chroń swoje konta na serwisach społecznościowych.
• Stosuj mocne, trudne do odgadnięcia hasła, które są kombinacją liter i cyfr.
• Czytaj regulaminy.
• Sprawdzaj, czy strona, do której się logujesz, ma zabezpieczenie SSL (ang. Secure Socket Layer - zapewnia poufność i transmisji danych).
• Pamiętaj, że osoba, którą poznasz w sieci może nie być tym, za kogo się podaje.
• Nie podawaj swoich prawdziwych danych osobowych. Wymyśl sobie jakiś nick (nazwę nie związaną z twoimi danymi personalnymi).
• Bądź ostrożny, jeśli chcesz spotkać się z osobami poznanymi przez Internet!
• Nie podawaj nikomu danych swoich znajomych.
• Nie publikuj zdjęć swoich znajomych bez ich zgody.

KILKA OGÓLNYCH WSKAZÓWEK, NA CO NALEŻAŁOBY ZWRÓCIĆ UWAGĘ.

1. OBSERWUJMY - siebie i nasze dzieci.
   Nie tylko pod kątem infekcji, ale i tego, jak emocjonalnie radzimy sobie z otaczającą rzeczywistością. Jakie jest nasze dziecko? Jak reaguje na tę sytuację, jak reaguje na nas? Czy dopytuje? Czy unika rozmów? Czy sądzi, że musi nas chronić i robi dobrą minę do złej gry? Czy może (przynajmniej na razie) wygląda na to, że sytuacja go nie przeciąża? A jak my się zachowujemy? Czy epidemia, zagrożenie jest stale obecne w naszych rozmowach? Czy
   nieustannie sprawdzam wiadomości? Czy może unikam tematu i nie chcemy o tym rozmawiać? Jak nasza postawa działa na syna czy córkę?
2. BĄDŹMY GOTOWI DO ROZMOWY
   Przygotujmy sobie zestaw 3-4 rzetelnych faktów, którymi możemy się z naszym dzieckiem podzielić. Czasem trzeba będzie powtórzyć je wielokrotnie - dzieci lubią upewniać się, że nie ściemniamy i wiemy, co mówimy. Bądźmy gotowi na konfrontację z fake newsami. Nie warto jednak przekazywać dzieciom niesprawdzonych treści, niezliczonych supertajnych informacji, czy dramatycznych nowin. Bądźmy w tych rozmowach spokojni, opanowani i rzeczowi.
3. MÓWMY SZCZERZE NIE WIEM
   Ile to będzie trwało?, Czy wszyscy zachorujemy? Kto pierwszy umrze z naszej rodziny? Takie pytania mogą szokować, złościć. Po pierwsze, zachęcam do tego, by cieszyć się, że dzieci traktują nas jako ważne źródło informacji, mają do nas zaufanie. Czasem możemy ostudzić różne niepokoje, jednak na niektóre pytania nie znamy przecież odpowiedzi (nikt z nas nie wie, ile będzie trwała ta sytuacja). I o tej swojej niewiedzy warto szczerze mówić. Choć część rodziców/nauczycieli/opiekunów się tego obawia, ta szczerość buduje zaufanie!
4. ROZMAWIAJMY JAK RADZIĆ SOBIE Z LĘKIEM
   To bardzo ważna wiedza! Opowiedzmy dzieciom, co my robimy, żeby trudne myśli nie zapanowały niepodzielnie w naszej głowie (czytanie książek, oglądanie komedii, gry, praca zdalna). Pytajmy, co im pomaga?
5. WSKAZUJMY NA CZASOWOŚĆ PEWNYCH OGRANICZEŃ CZY ROZWIĄZAŃ
   Szczególnie dla nastolatków, obecna sytuacja może być bardzo trudna. Mogą mieć poczucie zamachu na ich podstawowe prawa i ograniczanie wolności. Rozmawiajmy z nimi o tym.
   Pokazujmy terminowość tych rozwiązań i to, czemu one mają służyć.
6. BĄDŹMY ODPOWIEDZIALNI
   Ta sytuacja może być świetną lekcją empatii, wrażliwości i właśnie odpowiedzialności za wspólnotę: rodzinna, klasową sąsiedzką....Nasze zachowania przecież przekładają się bezpośrednio na rozprzestrzenianie wirusa, a więc na życie i zdrowie innych ludzi.
   Rozmawiajmy o tym z naszymi dziećmi!
7. NIE OSZUKUJMY - starajmy się być spokojni - nie panikujmy.
   Jednak kiedy rozmawiamy o rzeczach trudnych, ulegamy emocjom a przyłapuje nas na tym młody człowiek i zadaje pytanie, co się stało? Nie odpowiadajmy wtedy NIC! Takie ucinanie rozmowy, tworzenie tajemnic, jest pożywką do karmienia lęków. Ochłońmy i nawet jeśli nie od razu, wyjaśnimy dziecku, (czasem wystarczy ogólnie).
8. ZADBAJMY O POTRZEBY DZIECI
   Tak jak my potrzebujemy porozmawiać z bliskimi, koleżanką czy kolegą, nasze dzieci również tego kontaktu potrzebują! Zadbajmy o to! Rówieśnicy są strasznie ważni! Pamiętajmy o nowych technologiach - to dobry moment, żeby z nich również korzystać.
9. UCZMY SIĘ RAZEM ZDROWYCH NAWYKÓW i bądźmy wzorem do naśladowania.
   Pokażmy i przećwiczmy, jak myć ręce, jak zasłaniać usta, jak dbać o wypoczynek, odpowiedni sen i dobry nastrój. Rozmawiajmy o tym co trudne, o potknięciach i zagrożeniach i co z nimi robić.
10. ZADBAJMY O INNYCH
    Może w tej trudnej sytuacji spróbujemy zająć się czymś użytecznym? Może razem z dzieckiem wesprzemy słabszych, którzy potrzebują naszej pomocy

UNIKAJMY:

• Słuchania własnych lęków! To nie są najlepsi doradcy! Pewnie nie da się tego zupełnie uniknąć, ale przynajmniej ważnych decyzji nie podejmujmy pod wpływem silnych emocji.
  One na ogół utrudniają nam dostęp do racjonalnego działania.
• Utożsamiania własnych emocji z emocjami syna czy córki. Dzieci są odrębnymi istotami! Mogą się wprawdzie zachowywać dokładnie jak my, ale powód tego zachowania czy emocja, która za tym stoi, może być już zupełnie inna! (Np. płakać można nie tylko ze smutku, ale i z radości, wzruszenia czy alergii w końcu - a to cały czas ten sam płacz). Bądźmy więc wrażliwi na ich odrębność i nie zakładajmy z góry tej emocjonalnej syntonii. Zmuszania dziecka do opowiadania o tym co czuje w tej trudnej sytuacji. To wprawdzie dla nas ważna wiedza, ale nie zawsze i nie dla każdego dostępna. Jeśli dziecko stawia opór - nie zmuszamy! Przypominamy, że jesteśmy, że jesteśmy na tę rozmowę gotowi, ale czekamy na jego sygnał. Możemy też dopytać, czy jest coś, co ułatwiłoby taką rozmowę.
• Mówienia: Wszystko będzie OK. jeśli sami w to nie wierzymy!
• Sugerowania, co dziecko powinno czuć w podobnej sytuacji.
• Składania obietnic, których nie można dotrzymać.

KIEDY NIEPOKOIĆ SIĘ O DZIECKO?

Kiedy nasze dziecko:

• często przeżywa uczucie lęku,
• boi się rzeczy, które do tej pory nie budziły niepokoju,
• skarży się na ból głowy i dolegliwości ze strony żołądka, czasem przechodzące w rozwolnienie, wymioty, zawroty głowy i omdlenia, kołatania serca, nadmiernego pocenie lub inne objawy somatyczne,
• jest apatyczne, osowiałe, nie może zasnąć, ze snu budzą go koszmary, zgrzyta zębami, co może świadczyć o silnym napięciu mięśniowym w okolicach żuchwy,
• łatwo przechodzi w skrajne emocje - od śmiechu do płaczu,
• łatwo się męczy, nie ma apetytu lub ma wzmożony apetyt

I na zakończenie, ku pokrzepieniu serc! Nawet najtrudniejsza sytuacja, może dodać nam i naszym dzieciom skrzydeł. Dzieje się tak wtedy, kiedy będąc w trudnej sytuacji
doświadczamy (MY I ONE) wsparcia od innych, kiedy mimo trudnych doświadczeń mamy
wpływ na różne obszary własnego życia, nawet z pozoru błahe (to nadal ja decyduję, co zjem
na śniadanie) i w końcu mam poczucie, że mimo trudności radze sobie z życiem! Silniejsi
będziemy też wtedy, kiedy dbamy o innych!

FAKTY O KORONAWIRUSIE:

• Wiemy, że należy bezwzględnie myć ręce; zwłaszcza po dotknięciu innych osób oraz często dotykanych przedmiotów znajdujących się w miejscach publicznych.
• Wiemy, że bezwzględnie nie należy dotykać nieumytymi dłońmi oczu, nosa i ust.
• Wiemy, że należy bezwzględnie kichać i kaszleć w chusteczkę jednorazową (którą od razu wyrzucamy) lub w zgięcie łokciowe.
• Wiemy, że należy bezwzględnie pozostać w domu, jeżeli czujemy się chorzy.
• W przypadku wysokiej gorączki, kaszlu i trudności w oddychaniu należy natychmiast skontaktować się z infolinią 800-190-590
• Warto unikać zgromadzeń i miejsc publicznych.
• Warto ograniczyć teraz podróżowanie transportem publicznym.

Dyrekcja I Liceum Ogólnokształcącego im. W. Broniewskiego w Świdniku
Stanisław Stefańczyk
Aneta Jagieła