W Święto Patrona Szkoły o Broniewskim jako człowieku po prostu

Od początku tygodnia w naszej szkole obchodzimy Święto Literatury. Jest ono związane z Dniem Patrona Szkoły. Rozpoczęliśmy Dniem Języka Ojczystego i prezentacją drzewa języków oraz plakatów informacyjnych przedstawiających wszystkie aspektu nauki o języku.

Dziękujemy za wartościowe plakaty uczniom klasy 3i i 4B oraz p. Dorocie Jaśkowskiej. Na parterze z kolei można zapoznać się z miejscami związanymi z Władysławem Broniewskim. Dziękujemy za tę prezentację Julce Staniak, Julce Kwiatosz i Gabrysi Kurkiewicz. Na szkolnych korytarzach częstowaliśmy uczniów i nauczycieli cytatami z poezji naszego Patrona. Dziękujemy za ich przygotowanie Karolinie Trepiak, Magdzie Wróbel i Natalce Furtak

Finał Święta Literatury odbył się w czwartek 13 lutego. Pani dyrektor Aneta Jagieła wygłosiła młodzieży klas trzecich wykład o życiu i twórczości Władysława Broniewskiego. W swojej prelekcji podkreśliła, jak bardzo patron ILO mimo wszystkich kontrowersji, błędów i porażek jest bardzo ludzki i może stanowić wzór patriotyzmu. Uczniowie w trakcie wykładu odpowiadali na zagadki (nagrodą były słodycze ufundowane przez pana dyrektora), wysłuchali utworów Władysława Broniewskiego lub inspirowanych jego twórczością i życiem (Pidżama porno, Pezet, Paweł Wójcik, Tomasz Sarniak i Michał Wójcik), a na koniec wzięli udział  w quizie, który przygotowała p. Julia Kupa.  

Mnie ta ziemia od innych droższa,
ani chcę, ani umiem stąd odejść,
tutaj Wisłą, wiatrami Mazowsza
przeszumiało mi dzieciństwo i młodość.
A te słowa zrozumie ziemia,
choćby miały krwią się wysączyć:
przecież nawet mury więzienia
obrastają poezją jak pnączem.
Tutaj do mnie najcichszym listkiem
ufnie mówią topole i wierzby,
moje serce tu wie o wszystkiem,
chyba tutaj umrę - bo gdzieżby?
Więc gdy umrę, dobrze mnie otul,
ziemio czarna, znajoma, dobra,
szeregami żałobnych topól
niechaj idzie za mną krajobraz
i niech w srebrnym liści popłochu
długo szumią nadwiślańskie drzewa
o tym wszystkim, com czuł i kochał,
o tym wszystkim, czogom nie wyśpiewał

Władysław Broniewski (17. XII. 1897 – 10. II 1962), Mój pogrzeb